Лем вам сміх у голові. Найсмішніші анекдоти тижня
Сидит баба Анця з дідом на лавици коло хижі і позерают, што ся кругом чинит.
«Яка нині молодьж бідна», – каже дідо.
«Зашто вто бідна?» – дивується баба.
«Пак ти што, не видиш? Очи ти заліпило? Курят один цігаретлик на п’ятьох! Айбо молодці! Не здаются. Всьо равно їм весело, видиш як сміются!»
Приходит закарпатець Петро до попа сповідатися.
Священик го звідат:
– Ану кажи, грішнику, з чийов жонов учинивись гріхопадіння?
– Не можу сказати, батюшка, ганьба ми.
– Ага, совість тя мучит? А чи не з жонов Івана, што магазин на присілку має?
– Нет, отче.
– Нет? Товди, може, із жонов Митра, што пекарню має?
– Нет, отче.
– І не з нив? Аа, знаю! З дівков того баламутника Пішти, што парадички в Ужгороді продає! Она шльондра така, што каждий ї має, ко хоче!
– Нет, отче.
– Йди гет із церкви! Не буде тобі ніякого прощення!
Уйшов Петро на вулицю довольний. Кум очам своїм не вірит. Звідат го:
– Но што, упустив ти батюшка гріхи?
– Та де.
– А што товди ти так весело, ги би ти сто долару дав?
– Даже си не представляєш! Ун ми тулько нових адресу файних баловливих жун уповів, што не мож ся не радовати!
***
Имило якось Чудовище верховинське бойка, лемка і закарпатського гуцула.
Думат си: «Добре пополуденкую! Аж три хлопи нараз до ня прийшли!»
Айбо чоловіки начали дуже го просити, оби упустив їх, бо дома в них жони, діти, нікому їх годувати буде, нікому на чехи їздити і гроши привозити.
Подумало Чудовище-подумало і удвітило їм:
– Видите, фаттьови, оту скалу? Біжіт туди, кругом ниї три раз оббіжіть. Ко перший до ня ся верне, того упущу.
Чоловіки довольні побігли си.
Через якийсь час прибігают бойко з лемком, разом, як брати чи куми, нога в ногу, ги би ся зросли як сіамські близнята.
Чудовище мало почекало, а дале їх звідат:
– А де третій?
– Ко третій… закарпатський гуцул? Петро з Рахова? А-а-ааа. Ун казав, што йому до гузиці ісі сорєвнованія, ун ся й не думав вертати, утік си думу.
***
Боєць 128 бригади дзвонит кумові і щасливий розказує:
– Куме, здоров! Представляєш, нині рано у чотири часи… ще й кугути не піли, а я вже сепаратиста ймив!
Тот спросоння ся нич не розуміє…
– Пак… а ти де типир? Дома чи в АТО?
– Як де? Канєшно што в АТО!
– А десь го ймив?
– Та туй, рядом, прямо на путьови.
– І што ото за сепаратист? Наш вадь мацкальський?